سرمربی تیم ‌ملی فوتسال ناشنوایان پس از کسب عنوان قهرمانی جهان در تایلند گفت: با وجود این که قهرمان جهان شدیم، اما همانند افراد سالم مورد توجه و حمایت مسئولان وزارت ورزش و جوانان قرار نگرفتیم.

رضا یوسفی پور در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ارزیابی از عملکرد تیم ‌ملی فوتسال ناشنوایان در چهارمین دوره ر‌قا‌بت‌های جا‌م جها‌نی فوتسال ناشنوایان افزود: با توجه به این که پنج سال است مربیگری تیم ‌ملی فوتسال ناشنوایان را بر عهده دارم، در طول این مدت و در سال 2011 توانستم این تیم را در سوئد برای اولین بار قهرمان جهان کنم و در سه دوره ر‌قا‌بت‌های آسیایی موفق به کسب عنوان قهرمانی در آسیا شدیم. در چهارمین دوره ر‌قا‌بت‌های جا‌م جها‌نی فوتسال نیز با توجه به اردوهای پی در پی که از ابتدای سال تاکنون داشتیم، پیش بینی می‌کردم که بعد از 4 سال دوباره قهرمانی جهان را به نام خود ثبت کنیم.

وی اظها‌ر کرد: با وجود این که کشور میزبان شرایط را از هر لحاظ برای مردان ما سخت کرده بود تا قهرمان این دوره از ر‌قا‌بت‌ها شود، اما عملکرد فوتسالیست‌های ما از نظر فنی به حدی بالا بود که حتی ناداوری‌ها نیز تاثیری در موفقیت آنها نداشت.

سرمربی تیم ‌ملی فوتسال ناشنوایان با بیان این که هیچ تفاوتی بین ر‌قا‌بت‌های فوتسال افراد سالم و ناشنوا وجود ندارد، گفت: خیلی‌ها تصور می‌کنند ر‌قا‌بت‌های فوتسال ناشنوایان تفاوت زیادی با افراد سالم دارد و سطح مسابقه‌ها پایین‌تر است، در حالی که از نظر قوانین، مقررات، داوری و نحوه بازی شرایط برای هر دو تیم یکسان است.

سرمربی تیم ‌ملی فوتسال ناشنوایان با تاکید بر این نکته که فوتسالیست‌های ناشنوا مظلوم واقع شده‌اند، خاطر‌ نشان کرد: این ورزشکاران با وجود این که با اقتدار قهرمان جهان شدند، اما چون نه زبانی دارند برای گرفتن حق‌شان و نه گوشی برای شنیدن، همواره حق آنها پایمال می‌شود به طوری که 17 ماه است قهرمان آسیا شده‌اند، اما هنوز خبری از پاداش آنها نیست.

وی ا‌ضافه‌ کرد‌: واقعا چه فرقی بین تیم ‌ملی فوتسال افراد سالم و ناشنوا وجود دارد. چرا زمانی که تیم ملی فوتسال به موفقیت دست پیدا می‌کند مورد حمایت و توجه مسئولان وزارت ورزش و جوانان قرار می‌گیرد، اما موفقیت آنها همیشه در سکوت است. واقعا فوتسالیست‌های ناشنوا چه کاری باید انجام دهند که دیده شوند و به حقشان برسند.

یوسفی پور گفت: زمانی که این تیم چهار سال پیش قهرمان جهان شد، وزیر رفاه و تعاون دستور کتبی داد که مشکل اشتغال این ورزشکاران رفع شود و در سازمان بهزیستی مشغول به کار شوند اما در عمل بعد از چهار سال هنوز هیچ اتفاقی رخ نداده و تمام قول‌های داده شده در حد حرف و جنبه تبلیغاتی باقی مانده است.

وی در پایان تاکید کرد: با توجه به این که میانگین سنی فوتسالیست‌های ناشنوا، 23 سال است این قول را می‌دهم که اگر مورد حمایت و تشویق قرار بگیرند تا 10 سال آینده نیز شاهد این گونه قهرمانی‌ها در فوتسال ناشنوایان باشیم.

انتها‌ی‌ پیا‌م